Kürtlerin omuz omuza işgaline izin vermediği Kobani’nin kurtuluşunun 10 yıl dönümü kutlu olsun. 10 yıl önce Kürt dört parça Kürdistan’dan Kürtlerin kızları ve oğulları bedenlerini Kobani’ye siper ederek şehrin işgalini engellediler. Kobani Kürtlerin yakın tarihindeki önemli bir dönüm noktasıydı. Her şeyden önce Kürtler on yıllar sonra omuz omuza ortak düşmana karşı beraber savaşma yeteneğini ortaya koymuştu. En önemlisi de Kobani’nin işgaline karşı durmak Lozan’ın Kürtlerin ruhuna işlemeyen bir anlaşma olarak kaldığını da ispatlamıştı.
PKK, Kobani ruhunun süreklileşmesini engelledi
Kürtlerin bu gün de dört parça Kürdistan’da karşılaştığı sorunları aşmak, işgal ve sömügeciliğe karşı durmak için ihtiyaçları olan şey Kobani ruhu ile ortak hareket edebilmektir. Eğer 2014 yılında Kobani’de yaşamsallaşan Kürt birliği o dönemden sonra da süreklileştirilip, canlandırıla bilseydi o zaman bu gün Kürtlerin Ortadoğu’daki durumu çok farklı olurdu. Fakat PKK’nin Rojava siyaseti buna izin vermedi. PKK, Rojava’yı Kürtlerin tümünün yüzünün dönük olduğu bir yerine kendi ajandasının propaganda merkezi olarak kullanmayı tercih etti. Bunu içinde Kobani’de Kürtler arasında oluşan ruhu yok saymak, karalamak için büyük bir enerji harcadı.
Kobani ruhu bu gün de Rojava’nın kurtuluşunun garantisidir
Bu gün Rojava hala Kobani kadar büyük tehditler altında ve geleceği belli değil. Rojava’nın kurtuluşu ve kendi özgürlüğünü sağlaması için yine Kürtlerin büyük desteğine ihtiyacı var. Tüm Kürtler Kobani’yi desteklemişti. 28 Ekim, 10 yıl önce Başkan Barzani’nin talimatı ile IŞİD’e karşı savaşmak ve Rojava’daki Kürt güçlerine destek için Peşmerge gücü Kobanê’ye gönderilmişti. Ve bunun karşılığında hiçbir şey istenmiyordu. Peşmerge güçleri gitti, gerekli yardımı yaptı. 26 Ocak günü Muştenur tepesine çıkıp YPG savaşçıları ile beraber Ey Raqib’i okudu ve işleri bitinde de götürdükleri ağır silahlı da YPG’ye bırakarak geri döndü. Bizim desteğimiz var buraya yapışıp kalacağız, biraz da kendimiz için kullanalım demedi. Destek verdi ve geri döndü.. Başkan Barzani Kobaini kurtulduğu gün: “Bugün direnen Kobanê’nin kurtarıldığı haberini almış bulunmaktayız. Bu haber, her Kürdistanlı ve özgürlük savunucusunu mutlu etmiştir. Bu başarı tüm Kürdistan halkının başarısıdır. İnsanlığın terör vahşetine karşı başarısıdır.” Dedi.
Bu Kürtlerin bölünmüşlük tarihine vurulan dev bir darbeydi. 20. Yüzyılın yok saydığı ve dörde böldüğü sömürge Kürdistan siyasetinin iflası anlamına gelmişti. Yüz yıllık yok sayılmışlığa rağmen bir Kürdistan parçası başka bir Kürdistan parçasına resmi olarak elini uzatmıştı. Bunun için de ilk olarak 16 Ekim günü Kürdistan parlamentosu Rojava’daki Kürt oluşumunu resmi olarak tanımıştı. Bu tanımayı esas alarak Kobani’ye peşmerge güçlerinin gidişi sağlandı. Bu gidiş, Kürtlere belirlenmiş olan kaderinin reddedilmesi demekti.
Başkan Barzani o zaman da Barzani siyasi hareketinin tüm diplomatik ve siyasi tecrübe ve kazanımları ile Rojava’ya destek oldu ve hala aynı çizgide duruyor. Geçtiğimiz gün Şams TV’ye verdiği röportajda “Rojava’ya zulüm yapılırsa askeri destek göndeririz” diyerek bunu ortaya koydu. Fakat maalesef ki PKK’de aynı noktada duruyor. PKK hala Rojava’yı Güney’e saldırısının merkezi yapma, kendi politik ajandası için kurban etme noktasındadır. PKK zaten Şengal pratiği ile Kobani ruhunun zıddını taşıdığını ortaya koymuştur. Şaibeli biçimde Şengal’e güç gönderdi. Sonra da ben kurtardım ben buradan çıkmayacağım diyerek Şengal’i tüm Kürt güçlerine kapatarak Haşid Şabi ile kendisinin merkezi haline getirdi. Peşmerge’nin gittiği Kobani pratiği bir vatanseverlik, vefa, dostluk ve dayanışma pratiğiyken Şengal pratiği ise bir anti-Kürdistani pratiktir.
Rojava’yı savunmak için, Kürtlerin 21. Yüzyılda yeni Lozanlara mahkum olmasını engellemek için Kobain ruhunun önünde engel olan PKK’nin ajandasına ve siyasetine dur demek vatanseverlik görevidir.
