31 Temmuz 1983 yılında Kürtler büyük bir soykırıma maruz kaldı. Saddam rejimine bağlı güçler tek tek köyleri ve evleri gezerek birkaç gün içinde 8 bin yaşlı ve çocuk Barzani erkeğini toplayarak götürdü. Saddam Hüseyin “onları cehenneme gönderdik” diyerek öldürüldüklerini söyledi. Fakat 22 yıl boyunca bu insanların kemikleri bile bulunmadı.
Barzani Enfal’i Kürdistan’daki diğer soykırımların bir parçasıydı. Ve Barzaniler bu soykırım içinde özel olarak seçilmişti. Çünkü Barzaniler sadece bir soy bağı nedeni ile değil temsil ettikleri siyasal ve toplumsal değerler ve amaçlar nedeni ile sömürgecilerin büyük kin duyduğu bir yapıydı.
Serüven 1850’lerde Muhammed Barzani’nin Barzan’da başa geçmesi ile başladı. Barzaniler Kürdistan’ın parçalandığı sisteme ilk bilinçli karşı koyuşu gösterdiler. İttihat ve Teraki’nin tek ulusçu ve ırkçı bir Türk devleti kurma planına ilk karşı koyuş ve Kürtler adına ret ediş onuru da yine Barzanilere ait oldu ve günümüze kadar geldi.
Abdulselam Barzani, ölümsüz lider Melle Mustafa Barzani, Şeyh Ahmed ve yakın tarihte de İdris Barzani ve Mesut Barzani adları serüvenin yılmaz koşucusu oldular. Yani 130 yıldır Barzanilerin öncülük ettiği Kürdistani bir siyasi düşünce ve mücadele bayrağı elden ele yükseltiliyor.
Barzanilerin yükselttiği mücadele çizgisi tarih içinde büyük handikaplar atlattı, katliamlar gördü, sürgün ve göçler gördü. Fakat her gün biraz daha büyüdü. Özellikle 1900’lerle beraber Barzanicilik sadece bir aşiret konfederasyonu olmaktan çıktı. Önce KDP adıyla partileşti fakat onu da aştı. Barzanicilik zaman içinde ve inançsal, düşünsel, örgütsel, savunma ve toplumsal ilkeleri olan bir paradigmaya dönüştü.
Başkan Barzani bunu KDP’nin 14’üncü kongeresinde şu sözlerle ifade etti. “Sadece kırmızı cemadani takmakla Barzani olunmaz, Barzani bir okuldur”
Evet bugün Barzaniler her yerde. Barzaniler Zaxo’da, Xanqin’de, Süleymaniye’de Kerkük’te ve Şengal’de var. Barzanicilik sadece Güney Kürdistan’da değil Efrin’den Dersim’e, Mahabat’tan Mardin’e, Amed’den Amediye’ye kadar her yerde Barzaniler var. Kürdistani bir nefes almak isteyen her Kürdün yüzünü döndüğü bir düşünce ve inanç sistemidir Barzanicilik.
Ayrıca bunun tam tersi de doğrudur nerede bir Kürdistan düşmanı varsa Barzani düşmanıdır. Kürtleri statüsüz bırakmak isteyen tüm güçler önce Barzanilere saldırdı. Bunun için yüz yıllık tarihi boyunca Barzani hareketi Osmanlı Devleti ile çatışmaya başladı. İngilizler Kürt statüsünün olmadığı bir Ortadoğu haritası için ta İngiltere’den gelip Barzanilere saldırdı. Irak, İran, Suriye ve Türkiye devletleri de Kürtsüz bir coğrafya yaratmak için hem Barzanilere saldırdı hem de Kürtleri Barzanilerden koparmak için çalıştı.
Bugün hala Barzanilere saldırının altında Kürtleri statüsüz bırakmak isteyen çevreler vardır. Yalçın Küçük’ünden, Haşdi Şabi’sine, PKK’sine değin bir çok çevre Barzani’lere karşı saldırıya geçiriliyor. Saldırılar sadece fiziksel değildir kitleyi, Kürtleri manipüle ederek e Barzanilerin 130 yıldır kanla ve terle ilmek ilmek ördüğü değerlere düşman etmek istiyorlar. Dört bir taraftan saldırıyorlar. Bunlar 8 bin Barzaniyi diri diri gömen faşist Saddam zihniyetinin türevleridir.
Barzanilerin düşmanları çoktur. Fakat Barzaniler yani bizler, yani Kürdistaniler, yani Kürdistan’ın dört tarafında Kürdistan’a gönül vermiş insanlar Şeyh Ahmed’in sözünün arkasındayız: “Hayat onurlu bir duruştan ibarettir”.
Evet düşmanlar çoktur ayrıca acımasız, ilkesiz ve karanlık yalanların arkasındadır. Ama 130 yıldır Barzanicilik bitirilemedi çünkü Kürdistan var oldukça Barzani çizgisi var olacaktır. Barzanicilik Kürdistanın ruhudur.
