Bayraklar, ulusal kimliğin ve toplumsal hafızanın en güçlü sembollerindendir. Kürdistan Bayrağı da Kürt halkının özgürlük mücadelesini, direnişini ve ulusal kimliğini temsil eden bir sembol olarak tarih sahnesine çıkmıştır. İlk olarak 1920’lerde benimsenen bu bayrak, 1946’da kurulan Mahabad Kürt Cumhuriyeti’nin resmî bayrağı olarak kullanılmış ve Kürtlerin bağımsızlık arayışını simgelemiştir. Daha sonra, Irak Kürdistan Bölgesel Yönetimi tarafından resmî olarak kabul edilerek anayasal bir statü kazanmıştır. Kürdistan Bayrağı, Kürt halkının özgürlük ve bağımsızlık mücadelesinin en güçlü sembollerinden biri haline gelmiştir.
Bayrağın renkleri ve sembolleri, Kürt halkının tarihî ve kültürel mirasını yansıtır. Kırmızı, bağımsızlık mücadelesinde verilen bedelleri, yeşil doğayı ve bereketi, beyaz barışı ve adaleti, sarı güneş ise özgürlüğü ve aydınlanmayı temsil eder. Bu bayrak, tarih boyunca yalnızca bir sembol olarak kalmamış, aynı zamanda Kürt halkının birlik ve direniş ruhunu yansıtan bir unsur haline gelmiştir.
Ulusal semboller, toplumların aidiyet hissini güçlendiren ve kolektif kimliği pekiştiren unsurlardır. Bayraklar, halkların egemenlik iddiasını ve ortak değerlerini yansıtan en önemli araçlardır. Kürdistan Bayrağı da bu bağlamda, Kürtlerin ulusal kimliklerini ifade etmenin yanı sıra bir birlik ve dayanışma sembolü olarak öne çıkmaktadır. Ulusların ortak semboller aracılığıyla inşa edildiği gerçeği, Kürt halkı için bu bayrağı daha da önemli kılmaktadır. Özellikle baskı altındaki halklar açısından, bayraklar direnişin ve varoluşun göstergesi olarak görülmektedir.
Halkların kendi kaderini tayin hakkı, uluslararası hukukta temel bir ilke olarak kabul edilir. Birleşmiş Milletler tarafından tanınan bu hak, halkların kendi siyasi, ekonomik, sosyal ve kültürel gelişimlerini özgürce belirleyebilmesini kapsar. Kürt halkı, özellikle Irak Kürdistanı’nda elde ettiği statüyle bu hakkı kısmen kullanabilmiş olsa da, bağımsızlık arayışı tarih boyunca devam etmiştir.
Ulusal sembollere yönelik saldırılar, yalnızca fiziksel bir eylem değil, aynı zamanda bir halkın varlığına ve kimliğine yönelik bir inkâr politikası olarak değerlendirilmelidir. Bayrak, bir halkın tarihî hafızasını ve kolektif direnişini yansıtırken, ona yönelik saldırılar bu hafızayı silme girişimi olarak görülmektedir. Tarih boyunca Kürdistan Bayrağı, çeşitli devletler tarafından yasaklanmış ve onu taşıyanlar baskıya maruz kalmıştır. Kürtlerin yaşadığı coğrafyada ulusal sembollere yönelik kısıtlamalar, sadece bir bayrağın yasaklanması değil, aynı zamanda Kürt kimliğinin bastırılması anlamına gelmektedir.
Ancak tarih göstermiştir ki, ulusal kimliğin yok sayılması ve baskı altına alınması, halkların direniş azmini daha da güçlendirmiştir. Kürdistan Bayrağı, yalnızca Irak Kürdistanı’nda değil, Kürdistan’ın diğer bölgelerinde de özgürlüğün, direnişin ve ulusal birlikteliğin sembolü olarak kabul edilmektedir. Bu nedenle, bayrağa yönelik saldırılar, Kürtlerin ulusal mücadelesine karşı yürütülen politikaların bir yansımasıdır.
Ulusal semboller, yalnızca bir kumaş parçası değil, kolektif hafızayı taşıyan unsurlardır. Kürdistan Bayrağı da Kürt halkının özgürlük ve bağımsızlık mücadelesinin en güçlü sembollerinden biri olarak varlığını sürdürmektedir. Ona yönelik saldırılar, yalnızca bir sembole değil, aynı zamanda Kürt halkının tarihine, mücadelesine ve kimliğine karşı bir saldırı niteliği taşımaktadır. Ancak tarihsel süreç göstermektedir ki, halkların kaderini belirleyenler, baskı ve inkâr politikalarını savunanlar değil, direnenler ve mücadele edenlerdir.
Bu bağlamda, halkların özgürlük mücadelesi ve ulusal sembollerine yönelik saldırılar daha ciddi şekilde ele alınmalıdır. Kürdistan Bayrağı, yalnızca Kürtler için değil, halkların özgürlük ve demokrasi mücadelesi açısından da önemli bir simgedir. Bu sembol, yalnızca bir halkın değil, ezilen tüm halkların onurunu ve haklarını temsil eden bir direniş bayrağıdır.
