Kürtlerin ölümsüz Generali Mele Mustafa Barzani vefatının 45’inci yıl dönümünde Kürdistanlılar tarafından anıldı. Fakat Rojava Kürdistan’ının Kobani şehrinde anma yapılacak binaya bir gurup yüzü maskeli eli sopalı kişi saldırdı. Saldıranlar Türk ırkçıları değildi, Arap şovenistleri de değildi, Fars milliyetçileri de değildi onlar PKK’nin gençlik hareketiydi.
Kürtler sosyal medya da bu saldırıya büyük tepki gösterdi. Herkes ve hepimiz “bunu yapanlar Ciwanen Şoreşger üyeleri” dedik ama eksik söyledik. Sanki Ciwanen Şoreşger bağımsız bir örgütmüş gibi Rojava yönetimine çağrı yapıp “bunlara izin vermeyin” diyenler de oldu. Bu insanlar ya çok iyi niyetliler PKK’nin olduğu yerde işlerin nasıl döndüğünü bilmiyorlar veya korkuyorlar açık açık bunu yapan PKK’dir demeye çekiniyorlar.
Mazlum Abdi’nin iki yüzü
Herkes bilmeli ki; PKK’nin örgütlenme sisteminde hiçbir kurum ve yapı tek başına böyle bir karar almaz. Karalar merkezi alınır, aşağı kadar yansır. Ciwanen Şoreşger denen bu ahlaksız, tarih bilmez, hürmet ve irfan bilmez çete gurubunun eylemleri de en üstten talimatla yönetilir. Yani Kobani’de Mele Mustafa anmasına saldırının kararı bir gurup soytarı gencin değil direk olarak PKK’nin Rojava’daki yönetiminin kararıdır. Doğal olarak da Mazlum Abdi’yi bu saldırıdan sorumlu tutmak doğrudur.
Çünkü Herkes biliyor ki kendisi de Kobanili olan Mazlum Abdi Kobani ile yakından ilgilenmekte ne kadar aile, akraba ve güvendiği adam varsa Kobani’ye yerleştirilmiştir. Mazlum Abdi, kendine Rojava’da küçük bir iktidar alanı yaratmıştır ve bu tür saldırı ve hareketler onun da onayı olarak yapılır. Zaten Mazlum Abdi’nin pratiğini bilenler Avrupa’da nasıl insan dövdürüp öldürttüğünü ve 2004 yılında PKK’den ayrılan kişilere karşı nasıl kaleşçe pusu kurttuğunu iyi bilir. Mazlum Abdi tecrübeli bir muhalif ezme makinasıdır. Kobani olayında da sorumyudur. Bu nedenle hepimiz direk ondan hesap sormalıyız.
Mazlum Abdi , Kürdistan Bölgesi yönetimine karşı iki yüzlü bir tutumun sahibidir. İki yüzlülük burada mecazi anlamda değil gerçek anlamda iki yüzlü iki isimli bir tutumdur. Mazlum Abdi ismi ve yüzü ile “Başkan Barzani’ye teşekkür eden, taziye mesajı ileten, dolaylı ricalarda bulunup, destek isteyen” kişi birinci kişidir. İkinci yüzü ise PKK’deki adı ile Şahin Kobani’ye dönüp “Peşmergeye saldırırız” diyerek Mele Mustafa anmasına saldırtan kişidir.
Dünyaya demokrasi götürecektiler, faşist oldular
Rojava yönetimi -gerçi biz onlara Rojava diyoruz onlar kendine Kuzey Suriye diyor- 2013 yılından beri kanton ilan etti, demokratik konfederaliz ilan ettik, özgür eş yaşam ilan ettik diyerek kendilerinin dünyaya demokrasi ihraç ettiğini söylüyordu. Hatta adını Toplumsal Sözleşme denen bir yasa yaptılar. Ama pratik olarak bu kadar özgürlük ve demokrasi söyleminden sonra bin yılların en gerici en totaliter en baskısı ve tekçi sistemini kurmaya çalışıyorlar ve halka faşizm dayatıyorlar. Zaten dün Kobani’de eli sopalı yüzü kapalı gençlere bakınca Türk ırkçısı, MHP’li gençler gelir gözünüzün önüne. Yani PKK’nin yarattığı gençlik sağda solda kaçırdığı çocuk sayısı ile örgütün gözüne girmeye çalışan, Kürtlere saldıran, ahlak ve edep yoksunu bir gençliktir.
Her şeyi bırakın Kürtlük adına yol çıktılar ama bir yüzyıl Kürt mücadelesini omuzlamış Kürtlerin sembol liderinin anmasına tahammül edemiyorlar. Türk solu kendi insanlarının resmini Kobani’ye asıyor, Araplar asabiliyor, Esad taraftarları Hafız Esad ve oğlunun resmini asabiliyor ama Kürtler Mele Mustafa’nın resmini asamıyor.
Demokrasi getireceğiz dediler faşizmi getirdiler, Kürtleri kurtaracağız dediler parti diktası kurdular ne söyledilerse ve ne söylüyorlarsa tersini yapıyorlar.
Çok nettir Mele Mustafa Barzani 20’inci yüzyıl boyunca Osmanlısından, İngiliz’ine, İranlısından Iraklısına nerede bir Kürt düşmanı sistem varsa onu karşı savaşmıştır. Bunun için Kürdistan’ı sömüren insanların hedefindedir. Mele Mustafa adının ve anmasının yasak olduğu yerde sömürgecilerin aklı vardır.
Kobani’de Mele Mustafa anmasına saldırının PKK’nin sömürgeciler tarafından kullanılan bir aparat olduğunu ispatlar. Onlar insan korkutup sindirdiklerini düşünürken aslında kumaşlarındaki özün ne olduğu ortaya çıkmıştır. Bu ihanet ve özsüzlüktür ve deşifre edilmelidir.
